“Sie muss nicht schön sein,

Sie muss nicht klug sein,

Sie muss nicht reich sein,

Kein Modell mit langen Schritten,

aber dicke…”

We zijn nog maar een kilometer onderweg of het extra concert van Rammstein op 3 augustus volgend jaar is al de revue gepasseerd. Wij, dat zijn voor de gelegenheid een viertal bestaande uit Johan “De Kleene” Thijsen, Alain “Alainkes” Ketelslegers, Johan “McGyver” Boelen en uw nederige dienaar Souvie.

Onze bestemming voor vandaag: de Holsteenbron (Teut, Zonhoven). Dan weet elke rechtgeaarde Mofo dat het een afwisselend ritje wordt, technische stukskes, single tracks, zand, van alles lekkers samengegooid in één parcours van 55 km.

Toegegeven: de beentjes voelen vandaag eerder loom aan, de temperatuur en de hoge vochtigheidsgraad zorgen niet direct voor een beter gevoel bij het aansnijden van de eerste onverharde passages. De Kleene rijdt rond met een lege drinkbushouder, een frisse drinkbus staat thuis proper op de tafel te blinken, ik ben blij dat ik mijn camelbakske extra gevuld heb.

Bij het Zillebos zit ik al uit koers maar blijkbaar ben ik de enige. Conclusie: de garmin connect gpx en die van routeyou zijn niet dezelfde, ik ben de jos want mijn 3 kompanen hebben allemaal het routeyou bestand gedownload, dan maar zonder gps. Achter het Zillebos moeten we over de traditionele omgevallen boomstam en vervolgens een beetje lager over een kleiner stammetje gevolgd door een 90° bocht links waarbij er een boom in de weg staat. Dat gaat maar net goed in mijn geval, 2 keer geen schoonheidsprijs en net geen bodemstaal.

Via het Kolderbos en de Melleberg bereiken we Genk, vandaar gaat het met een deftig tempo richting moskee in Winterslag. De singletracks liggen er droog bij maar de bladeren bedekken wortels en andere hindernissen, concentratie is de boodschap.

Via de Zonhoverheide bereiken we zo stilaan de Teut waar we door allerhande werkzaamheden ook verplicht zijn om van het parcours af te wijken. Het zand heeft er alleszins al slechter bijgelegen, alleen de snelle bochten in los zand zijn tricky maar Johan B. demonstreert In ware Georges Jobé-stijl hoe het moet, 1 voet uitgeklikt, been gestrekt en volle gas door de bocht.

Op de terugweg passeren we nog over de zandduin van Boxberg, ook daar hebben ooit we al meer gesukkeld in het zand, In eerste instantie willen we van de trappen aan de kerk afrijden maar volgens Johan T. zijn ze plots steiler dan vroeger. Zou het ook kunnen dat we op één jaar tijd wat verstand hebben bijgekweekt, Johan? Niemand voelt zich geroepen om te bewijzen dat ze toch niet steiler geworden zijn.

Via de Maten en het Diepenbekerbos nemen we de steile helling voor de sluis over het Albertkanaal. De benen voelen nog redelijk deftig, het gemiddelde ligt dan ook beduidend lager dan vorige week. in sneltreintempo vliegen we langs de Kaatsbeek om als laatste hindernis door het bos van Schoonbeek te crossen.

We raken mekaar kwijt op de singletrack achteraan het bos. Ik moet stoppen met een tak in het voorwiel waardoor ik ei zo na overkop ga. Meer dan een beetje lak van de carrosserie valt er uiteindelijk niet te bespeuren als we aanschuiven op het terras van de Casteleyn waar ook de “baanjanetten” (Mofotaal voor wegwielrenners) inmiddels gearriveerd zijn.

Hoog tijd voor post-ride hydratatie en op naar de volgende!

Zondag 23/10/2022

Dat eind oktober ons nog zou verrassen met nazomerse temperaturen was eerder onverwacht, gezien ook de MoFo’s die op zaterdag kwamen opdagen getooid met typische herfstattributen in de vorm van mouwkes, beenstukken, vesten en wat al niet meer.

Blijkbaar had alleen ondergetekende met meer dan een slaperig oog gekeken naar de thermometer die des ochtends al vlot boven de 12° steeg. Herkansing dus op zondag waar de eerste editie van de Gemoco MTB TT op het programma stond, het beloofden 45 warme kilometers te worden (deze keer stonden ook Danny en Steven met korte broek aan de start).

Onderweg naar de start werd er al wat gekeuveld over het tempo van de nog te rijden rit, ja, eenieder was het erover eens, we gingen er een gezapig tempo op na houden want <insert all kinds of silly excuses here>.

Niet dus.

We waren nog maar net vertrokken of daar vlogen we al over de Hazefield terror-track die intussen van een eerder technisch singletrackje nu al bijna herschapen was in een MTB-autosnelweg. Op tempo ging het over het kanaal richting de eerste technische passages om daar fluks…aan te schuiven want niet iedereen – en ik druk me voorzichtig uit – kon beschikken over dezelfde technische capaciteiten. Dit noopte ons ongeduldig groepke tot het nemen van een paar short-cuts waardoor het tempo zeker niet omlaag ging.

Het ging op en het ging af en vervolgens ging het weer op – hetgeen ook bevestigd werd met de bordjes: “Pittige helling”, thank you for captioning my suffering – die we te pas en nogmaals te pas tegenkwamen. Na de bevoorrading (van prima kwaliteit by the way) ging het dan richting Eigenbilzen alwaar menigeen bij de beklimming van de talud al kon vaststellen dat de bandendruk toch wat te hoog was. Via de perenput ging het dan omhoog naar de Beekomstraat en zo richting Mopertingen. Danny Schroyen, die eerder al eens zijn ketting in frut had getrapt kreeg ook nu weer af te rekenen met kettingproblemen met als gevolg een welgekomen adempauze.

Die was van korte duur want nadat Johan Thijsen al zijn materiaal had weggestoken (intussen van god en klein pierke verlaten) moest ons talent in pocketformaat de aansluiting maken en jawel, de “kleene” ging op zijn elan verder. Ik hing als een soortement vlag aan het wiel van Alain die er ook nog in geslaagd was de aansluiting te maken. In Hoelbeek gaf onze kopman niet af, onze achtervolgers dachten in de afdaling het gat te verkleinen maar ze waren eraan voor de moeite want bergop bleef het tempo stevig. Het Munsterbos lag nog op ons te wachten maar ook dat was een maat voor niks.

Zo vlogen we – na een laatste effortke van de kleene – het terrein op van Gemoco waar de organisator ons nog bedacht met enkele schitterend aangelegde hinderniskes die door de ene al vlotter dan de andere overwonnen werden.

Afsluiten deden we op gepaste MOFO-wijze in de voor de gelegenheid aldaar opgerichte tent, er waren bonnekes, er was bier, er was muziek en er waren MoFo’s in da house… daar behoeft verder geen tekeningetje bij gemaakt te worden, zeker?

Ferm ritje met dank aan de Flochers! En oh ja: wie er niet bij was, had ongelijk. Zeg dat Souvie het gezegd heeft.

Normaal gezien stond nu zondag een uitdagende tocht in Kanne op het programma, maar door de onbeschikbaarheid van de lokale gids is er geopteerd voor een andere tocht en wel deze:

Toertocht in het avontuurlijke met single track bezaaide Aywaille. Het gaat hier om een georganiseerde tocht en onze Waalse zuiderburen kennende zal menig innerlijke mens dan ook verwend worden terplekke.

Afspraak nu zondag om 7u30 op de parking van de GB in Bilzen zodat er gezamenlijk naar dit bike paradijs kan gebold worden.

Een nieuw jaar, een nieuw start! Dit jaar heb ik (nvdr. Timothy) voor mezelf eindelijk de beslissing definitief hard gemaakt: start 2 mtb! Enerzijds om mijn dierbaar zomermateriaal enigzins te sparen, anderzijds door de attractie van het avontuur, de heldenverhalen, de modder, de bossen en de vrije wilde natuur.

In afwachting van een leuke Canyon instapversie werden de kriebels toch té hevig en overduidelijk naar de buitenwereld. Zo duidelijk dat ik zelfs spontaan tijdelijk werd gedepaneerd door semi-professioneel mtb’er Sir M.Wauters himself mij zijn oude mtb aanbood te gebruiken in afwachting van mijn nieuwe alu vriendin. Dit voorstel heb ik natuurlijk zonder dralen dankbaar aanvaard.

Intuïtief besloot ik snel de Gelo-agenda uit te pluizen en dadelijk afpraak te maken voor de eerstkomende rit die zou doorgaan op zondagochtend 12/01/2014 te Gulpen. Afspraak dus om 7.45 op de parking van de GB Bilzen voor mijn allereerste mtb ritje ever. Op het appél waren Danny, Renaat, Pierre, Evrard, Xavier, Johan en ikzelf.
Met het overladen van mijn fiets in de buidel van Everard’s Kangoo, kreeg ik hier en daar al enkele verontrustende opmerkingen mijn kant uitgeslingerd over de grootte van mijne achterblok. En inderdaad: wanneer ik de vergelijking maakte met de flitsende bikes van mijn collega’s, bleek dit inderdaad in vergelijking een soort van kabouterversie te zijn, niettemin ideaal voor op de weg…Slik.

Bij overmate van ramp, bleek het vandaag niet over zomaar een toertochtje te gaan maar over een ware alliantie tussen 2 clubs, opgezet door Xavier met enerzijds de die-hard doorwinterde Gelo mtb’ers én de mtb’ers van fietsclub Gulpen. Een verbond waarbij volleerde en ervaren mountainbikers hun Gulpener singletracks gingen showen in een kader van een heuvelachtig, bosrijk en drassig gebied. Een tandje extra achteraan zou dus absoluut geen overbodige luxe zijn…nogmaals Slik.

Het idee dat dit een toertocht zou worden waarbij ik mezelf op een rustige, serene manier kon introduceren in de kunst van het mtb’en en me vooral meester kon maken over een type fiets die ik tot nog toe nog nooit had bereden, kon ik nu wel met knikkende knieën definitief laten varen.
Na wat in- en overladen van fietsen en materiaal konden we op weg met een 4-tal wagens naar het Nederlandse Gulpen. In de wagen begonnen al snel de zenuwen door de keel te gieren, aangezien ik niet het type persoon ben dat een groep wil ophouden met geklungel van een rookie; waarschijnlijk had ik nooit overwogen om mee te gaan mocht ik niet geweten hebben dat het niet over een standaard toertocht ging. Maar goed ; “Niet voor watjes” stond in de aankondiging op de site. Deze uitlating wist me enigszins te vermannen.

Na aankomst en korte kennismaking met de Gulpenaren sprongen we op de fiets en doken we onmiddellijk het prachtige en vooral heuvelachtige en drassige landschap in. De rit begon dadelijk met een fikse helling; een voorbode van de +/- 700 hoogtemeters in een kleine 35 km.

Heel wat pech onderweg zorgde ervoor dat ik op regelmatige basis rustig terug op adem kon komen en zelfs de tijd had om takken, bladeren en kilo’s grond van tussen mijn versnellingsapparaat te prutsen: maar liefst 4 à 5-tal platte banden en zelfs een kettingbreuk kleurden mee deze rit.

Om een geslaagde intro van een 15-tal km en enkele valpartijen te vieren besloot ik uit blijdschap het veulen in me los te laten en niet te willen onderdoen voor Bart door zowaar een wheelie te maken. Niet zomaar een wheelie; nee, bergop én op mijn voorste wiel, tot grote verbazing van enkele Gulpense gabbers, om inderdaad na deze zeer kortstondige ongeplande stunt keihard de grond op te flikkeren. Mijn eerste kennismaking met het Gulpense grind. Door de stromende adrenaline in de aderen voelde ik bizar genoeg geen enkele vorm van pijn, en sprong onmiddellijk terug recht om verder te ploeteren en zeker de groep niet onnodig op te houden. Na een tijdje bleek wel dat ik door mijn rechterhandschoen zat. Geen erg, ze waren toch intussen aan vervanging toe.

De Gulpenaren breiden nog enkele lokale lussen aan deze toch wel prachtige rit om zo tegen twaalven af te kunnen sluiten en nog even als Limburgers te verbroederen in de lokale kroeg. Daar bleek al snel dat je bij onze Noorderburen toch ook een oerbelgisch gerstenat dient te bestellen om je dorst te lessen.

Daags nadien blijkt dat mijn wheelie-stunt toch niet helemaal zonder gevolgen is: niezen, kuchen en zelfs diep inademen zorgt ervoor dat mijn longen en andere ingewanden tegen mijn gekneusde ribbekast worden gedrukt.

Een pijnlijke herinnering aan een mooie eerste mtb-ervaring.

Timothy ‘My Little Pony’ Cuypers

Dankzij Xavier en zijn Hollands Limburgse connecties zijn we uitgenodigd voor een mountainbikerit bij een lokale club in Gulpen. Een kans die we graag met beide handen grijpen om al die mooie en technische singletracks die de streek daar rijk is eens te verkennen. We spreken zondag af om 07u45 op de parking van de GB. De rit zelf zal een 40 à 45 km puur bikeplezier zijn. Ahja, enkel echte bikers op het appel zondag, geen watjes (nvdr. bikers die dus een wheelie kunnen maken zonder daarna op doktersconsultatie te moeten).

Xavier heeft ervoor gezorgd dat we morgen tijdens onze rit doorheen de speeltuin van Kanne worden geloodst. Voor velen onbekend terrein dus we kijken er naar uit!
Belangrijk, we spreken morgen af om 9u aan de Casteleyn in Bilzen.

28-12 Gruitrode Voetbalterrein, Groenstraat 38 20 – 28 – 43 – 50
Afspraak 9u aan de start

Start te Lummen om 8u30.Samenkomst in Lummen of om 7u45 aan carpool Diepenbeek.Sporthal De Vijfsprong Sportweg 8 3560 Lummen (Lim) Afstanden 25 -35 -45. Gr Johan