Beste leden,
Morgen 31 december zeggen we op een gepaste wijze het mooie (en weliswaar regenachtige) 2012 vaarwel. Op welke manier kan dat beter dan met de pedalen? Niet. Dat dachten wij dus ook. Daarom nodigen we graag iedereen uit om morgen deze eindejaarsrit samen te rijden. We spreken af om 9u aan de Casteleyn. Na deze korte wegrit kan 2012 ook nog op een andere manier uitgedronken … euhm, uitgezwaaid worden! Tot morgen!
Op woensdag 26 december stond onze jaarlijkse clubuitstap naar de veldrit van Zolder op het programma. Om 12u was het verzamelen geblazen op de parking van de Carrefour in Bilzen.
Aanwezig waren: Urbain Souverijns (papa van…), Steve, Jean-Pierre, Etienne, Pierre en Jean C.
Steven en Johan B. zouden rechtstreeks naar Zolder rijden en ons daar treffen.
Jean-Pierre wist ons op de parking al te vertellen hoe succesvol de Dickens dagen geweest waren en vond dat dat ook gepast moest gevierd worden met een borreltje. Na een Jägermeisterke of 2 konden we dan vertrekken naar Zolder.
We vonden een parkeerplaats langs het kanaal op een goeie 2 km van het circuit en wandelden op ons gemak naar de kassa. Op het grote parkeerterrein binnen het circuit werd er al duchtig warm gereden door de dames die even later zouden starten en links en rechts zagen we enkele profs tussen de mensen doorschieten die terugkwamen van de parcoursverkenning.
We wandelden rustig langs het parcours richting Sacramentsberg alwaar we een eerste keer de passage van de dames zagen. Met op kop uiteraard de onbetwiste kampioene Marianne Vos die er een tempo op na hield dat bij de heren profs ook niet zou misstaan. Terug aangekomen bij de chicane was het tijd voor een opwarmertje in de vorm van een glühwein of een koffie. Steven en Johan, die eerste op de tribune stonden waren nu blijkbaar aan de Sacramentsberg, terwijl wij weer aan de tribune waren. Op aangeven van Jean Capiot besloten we boven op de paddock onder het afdak te gaan kijken met zicht op de start/aankomst en eveneens op het podium dat net links onder ons lag.
Om 15u werd het startsignaal bij de elite gegeven en we zagen vooral hoe een sterke Stybar het vuur aan de lont stak, gevolgd door Albert, Nys en Meeusen. De kleine van Kalmthout – Kevin Pauwels – had zijn start volledig gemist en dat is op een parcours als Zolder moeilijk recht te zetten maar uiteindelijk kon hij toch bijna weer aansluiten.
Het begon echter weer te regenen en dat maakte van de strook links van de grote tribune een echt breekpunt. Keer op keer werd er van techniek gewisseld: rijden tot boven, halvelings schuin erop rijden, afstappen en lopen,… Het werd pas tijdens de laatste 3 ronde n een duel tussen Nys en Albert waarbij ze mekaar vooral op deze strook geen duimbreed toegaven en de ene ook exact deed wat zijn voorganger probeerde. Groot was dan ook mijn verbazing toen Albert in de laatste ronde probeerde tot boven te rijden terwijl Nys zoals de vorige ronden halfweg al lopend naar boven ging – een techniek die duidelijk voordeel bood want op de strook achter de tribune had Nys plots een voorsprong van een goeie 50m. Albert kreeg de kloof niet meer gedicht en een verassend sterke Stybar (pas zijn tweede cross dit seizoen) maakte het podium compleet.
Een laatste Jägermeisterke aan de auto van Jempi kon het intussen al wat verkilde lijf gelukkig weer opwarmen. En zo kon iedereen weer tevreden naar huis…
Afgelopen maandag 24 december, na een verregend weekend waarin we eigenlijk al de TT in Houthalen hadden moeten rijden besloot team Gelo zijn geluk te wagen en te starten -met droog weer, het weze gezegd- in Houthalen. Danny Schroyen, Pierre Parthoens, Johan Thijsen en Steve Souverijns waren present.
Omstreeks 8u30 begonnen we eraan met om te beginnen een zandduinenstrook waarin we na slechts 4 km al meer dan 100 hoogtemeters op de teller hadden staan. Technisch maar plezant al had ik moeite om ook nog maar een begin van ritme te vinden op de fiets na 14 dagen zonder. Ons geluk was echter van korte duur want de volgende stroken waren nat, niet dat er hier en daar een plasje lag maar de TT was grotendeels een aaneenschakeling van plassen met hier en daar een stukje verzopen bosgrond tussen.
Dat het materiaal het hier weeral zwaar te verduren kreeg, behoeft geen betoog. Zelf was ik veelal aangewezen op het zoeken naar een tempo waarbij de motor niet continu in het rood ging, daar hadden de metgezellen echter nagenoeg geen last van. Offday? Geen idee, ik was begin vorige week ziek, misschien dat dat de oorzaak was.
Het was dus doorbijten tot aan de bevoorrading waar ik ook zo wijs was om de voorband een stuk zachter te zetten, het resultaat was een stuk meer grip in de bochten in het tweede deel en zelfs iets dat van ver op een tempo begon te lijken… Op goed 9km voor het einde op een singletrack zit ik in het wiel van Johan die een bijzonder goede dag heeft maar voor zijn doen erg langzaam vooruit gaat op deze strook. Even later stopt hij dan ook en staan we allebei te kijken naar een achterwiel dat volledig vast lijkt te zitten. Lagers? As? Wie zal het zeggen, ook voor fietsenmaker Johan is het een raadsel, net als we naar de grote weg willen rijden lijkt het wiel weer even mee te willen maar nog geen 300m verder waar Pierre en Danny staan te wachten is het weer van dat.
Johan en ik besluiten dan maar de laatste 8km bos over te slaan en via de grote weg naar Hechtel terug te rijden. Ik probeer Johan zo goed mogelijk wat te duwen waar het kan en net als we denken dat we bijna terug bij de start zijn, blijkt dat we eigenlijk een stuk in de verkeerde richting gereden zijn, we zien immers de pijlen van het parcours en Johan herkent een strook waar we deze morgen over gereden zijn. Als we dan toch eindelijk de goede weg vinden, blijkt dat we bij aankomst evenveel kilometer hebben als Danny en Pierre.
Aan de afspuit weten Danny en Pierre ons te vertellen dat die laatste lus zo mogelijk de zwaarste was van het hele parcours. Ik ben er niet kwaad om dat ik dat stuk gemist heb en ben allang blij dat mijn remblokken niet weeral volledig weggeremd zijn. Na wat poetswerk drinken we er nog ene in de kantine en zit ook deze TT er op.
Hopelijk wordt het nu snel droog, modder en regen hebben we ondertussen al wel gezien. Tot de volgende!
Eindejaar. Hét moment voor eindejaarslijstjes en overzichten. Maar het meest interessante overzicht is ongetwijfeld dat van Sporza. Voor iedereen die de uitzending afgelopen zondag heeft gemist, bekijk hier nog eens het wielerjaaroverzicht!
Wielerjaaroverzicht 2012, de geschiedenis herschreven.
Vandaag vond in taverne De Casteleyn onze jaarlijkse algemene vergadering plaats. Het bestuur wenst iedereen te bedanken voor de zeer talrijke opkomst.
Wij kunnen u met vreugde melden dat niet minder dan 4 nieuwe leden zich hebben aangemeld voor het volgende seizoen (meer hierover in het nieuwe clubblad).
Nagenoeg alle leden hebben ingestemd met een vlakke driedaagse (naar zee) tijdens het weekend van 16-17-18 augustus.
Het bestuur deelt u zo spoedig mogelijk de juiste datum voor het clubfeest mee, de formule is dit jaar een brunch.
De Kalendervergadering vindt plaats in de Casteleyn op 28 december om 19u, iedereen is welkom om hieraan een bijdrage te leveren.
De Alden Biesen Classic zal plaatsvinden op 13 juli, het bestuur beraadt zich over een eventuele parcourswijziging. Het weekend dat hieraan voorafgaat vindt traditioneel de landbouwdag plaats (7 juli). Wij doen een warme oproep aan onze leden om hier voor de club de handen uit de mouwen te steken, de inkomsten zijn uiteindelijk bedoeld om de werking van de club te garanderen.
Voor meer info over de 1000 km kunnen jullie een kijkje nemen op deze link. Voor meer info over de actie van Bart Gregoor: zie de grote droom!
Alle verdere info via deze site en uiteraard via de gekende kanalen.
Half november kregen we een mooi voorstel van fotograaf Erwin Deckers. Voor zijn eindproject digitale fotografie zocht hij een bende retrocoureurs voor het onderdeel portretfotografie. We hadden nog maar net onze retrokoers achter de rug dus hier hadden we wel zin in. De fotosessie was bijzonder plezant en het resultaat is ronduit prachtig. Nog eens bedankt Erwin!
http://www.deckersfotografie.be
Sportdranken zijn vaak dure producten, die soms buikkrampen tot gevolg kunnen hebben door het hoge suikergehalte. Magere melk zou een goed alternatief zijn en geen bijwerkingen hebben.
Aangepaste voeding bij sporters is onmisbaar geworden, zeker op topsportniveau. Sporten is een enorm energieslopend proces voor het lichaam. De belangrijkste energievoorraad voor sporters zijn de koolhydraatreserves in het lichaam. Deze reserves dienen tijdens, vóór en na het sporten aangevuld te worden. Dit mechanisme werkt als volgt: tijdens de sportinspanningen moeten koolhydraten de spieren van energie voorzien. Na de inspanningen zijn er koolhydraten nodig voor het herstellen van de spierglycogeenvoorraden. De exacte richtlijnen verschillen naargelang het type sport, de trainingsfrequentie en de intensiteit ervan. Behalve de koolhydraatreserves aanvullen, zijn nog er nog twee belangrijke aandachtspunten binnen het sportvoedingsschema. De eiwitinname is eveneens een grote peiler voor de spiersynthese en tenslotte is het aangeraden om voldoende te drinken. Tegenwoordig wordt er dan ook een uitgebreid gamma aan sportdranken aangeboden om aan deze noden te voldoen. Sportdranken zijn vaak dure producten, die soms buikkrampen tot gevolg kunnen hebben door het hoge suikergehalte.
Magere melk en chocomelk
Er werd dan ook uitvoerig onderzocht welke eventuele alternatieve er zijn om aan te bieden als sportdrank. Magere melk en chocomelk zijn twee voedingsmiddelen die als zeer positief uit deze onderzoeken kwamen, in het bijzonder als recuperatiedrank na sportinspanningen. Magere melk en chocomelk kunnen gebruikt worden bij sporters die de vetinname dienen te beperken. Gezoete varianten kunnen waar nodig extra nog extra energie aanbrengen.
Melk heeft van nature een interessante samenstelling voor sporters. Het bevat namelijk koolhydraten, eiwitten, vocht en mineralen, terwijl de huidige sportdranken enkel koolhydraten en vocht bevatten. Bijkomende voordelen zijn de natuurlijke en lekkere smaak, maar ze zijn ook overal verkrijgbaar voor een redelijke prijs. Bovendien zijn de extra vitaminen en mineralen, zoals bijvoorbeeld calcium, mooi meegenomen. Het nadeel van melk als sportdrank is dat sporters met lactose intolerantie hier geen gebruik van kunnen maken. Melk bevat koolhydraten (lactose, sucrose en glucose en fructose in chocolademelk) in hoeveelheden die vergelijkbaar zijn met de hoeveelheid koolhydraten in veel sportdranken. De combinatie van koolhydraten met eiwitten in melk kan het herstel van spierglycogeenvoorraden mogelijk nog verbeteren in vergelijking met alleen maar koolhydraatrijke snacks en dranken.
Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat magere melk drinken na sportinspanningen de vochtbalans effectief hersteld en zeker zo goed scoort als een sportdrank. Dit is voornamelijk te danken aan de vele mineralen (natrium, kalium …) die melk bevat. Een andere verklaring is dat melk doordat het veel eiwitten en weinig vet bevat, minder snel de maag verlaat dan water of sportdrank, waardoor het vocht beter kan worden opgenomen door het lichaam. Uiteraard is voor iedere sporter een persoonlijk aangepast sportvoedingsschema noodzakelijk en dient dit zeer individueel bekeken te worden.
Jolien Vandenbosch, voedings- en dieetdeskundige
Bron: Knack.be donderdag 12 juli 2012
Zondag 10 december. Sinterklaas heeft zijn biezen gepakt en het Kerstgevoel maakt zich meester van groot en klein… en bij Kerst hoort natuurlijk sneeuw.
Grote vreugde dus als ik om 7u door het raam kijk en zie dat er een mooie witte laag over de weg gespreid ligt, anderzijds ook al een beetje spanning want van vorig jaar weet ik dat zo’n sneeuwtapijtje best wel tricky kan zijn.
Rond iets na acht duikt Bart Gregoor op uit de duisternis en samen vertekken we naar Zutendaal. Op de rotonde in Munster kruisen we de sporen van 2 andere mountainbikers (ter plaatse zal blijken dat het de sporen waren van Pierre en Danny).
Met een gemiddelde van 23 km/u komen we aan op de Blookberg, Pierre en Danny hebben net ingeschreven en in de cafetaria zitten ook Dirk met zijn petekind en Johan Thijsen op ons te wachten.
Tijd voor actie en even later duiken we het veld in, Johan maakt in de eerste meters al een slipper die direct twijfel in het hoofd zaait. Bij Dirk is het ook van dat op een aangereden ijsplek. Bart is er als de weerwind vandoorgegaan, hij moet bijtijds weer thuis zijn en krijgt een vrijgeleide. Met Danny, Pierre (eerste TT van het seizoen) en Johan in mijn spoor gaan we behoedzaam door de bochten. Sneeuw en ijs laden aan op de tandwielen waardoor Johan en ook Pierre regelmatig moeite hebben met schakelen. Zelf heb ik voor het vertrek nog een laagje olie op de ketting gespoten en dat blijkt in deze omstandigheden een gouden zet te zijn.
Niet veel verder gaat Danny ervandoor met Pierre in zijn spoor en zoals zo vaak al op vorige TT’s heb ik met Johan de perfecte metgezel. Het parcours is vettig en de bochten zijn verraderlijk, concentreren is dus de boodschap. Ondanks een lager aantal hoogtemeters heb je in deze omstandigheden nooit het idee dat het lekker loopt.
Bij de eerste bevoorrading treffen we Bart aan in het gezelschap van Pierre en Danny en Bart meldt dat hij niet bepaald de beste benen heeft, een gevolg van een weekje ziekte en antibiotica, hij zet dan ook snel alleen door. Wij drinken een soepje en maken van de gelegenheid gebruik om onze tenen een beetje te laten opwarmen.
Even later duiken we terug het bos in voor de laatste 25 kilometer. In een afdaling vliegen we rechtdoor en even later zijn er geen pijlen meer te zien, er staat een groepje mountainbikers en ook Danny en Pierre komen even later teruggereden. We besluiten de helling terug op te rijden en inderdaad, halverwege de afdaling hebben we een pijl gemist.
Niet veel later zitten we op de grote weg tussen Munsterbilzen en Zutendaal en komen we op bekend terrein (hier waren we vorige week al eens geweest). Achter de grindplas ligt een mooi stukje speeltuin voor bikers maar door de natte condities en de opeenvolging van hellingen is het bij tijd en wijle harken om overal op over en door te geraken. Het zijn echter de laatste loodjes want nog geen 4 km verder zit het er op en kunnen we de benen eindelijk wat rust gunnen.
Eén donkere Leffe en een Tongerlo bruin later zijn de kou en de vermoeidheid alweer verdwenen. We kunnen nu alleen maar hopen dat we ook eens een droge TT voorgeschoteld krijgen want op de parking blijkt dat mijn achterrem alweer compleet de geest heeft gegeven. Op naar de volgende!
Bij gebrek aan een TT in de buurt was het de beurt aan één van onze locale tripjes. Local boy Bart -zo wist ik van vorig jaar- kent in Genk nagenoeg elk bospaadje tussen Sledderlo en Winterslag. Afspraak dus om 8u30 aan de rotonde in Munsterbilzen.
Een mooi groepje diende zich aan: Steven, Danny, Evrard, Johan, Bart, Maarten en ikzelf. De fun kon dus beginnen. Na nog geen 2 km doken we het bos in, singletracks, hellingen, afdalingen…al bij al was het minder vochtig en vettig dan gedacht.
Af en toe werden de afstanden tussen de rijders te groot en dook de ene of de andere al eens een verkeerd paadje op dat dan na wat draaien en keren uiteindelijk toch in omgekeerde richting genomen werd.
Bijzonder leuk was de eerste technische passage met wat kunst- en vliegwerk maar uiteindelijk kwam iedereen er zonder kleerscheuren door. Hier en daar rijden we door een fikse bui met stofhagel maar in het bos valt dat allemaal best mee. Opvallend waren de vele omgevallen bomen die over de paden lagen en alsof dat nog niet genoeg was voegde Maarten hieraan nog een exemplaar toe, toen hij zich bij een volgende stop aan een jong boompje wilde vasthouden. Bosbeheer als het ware.
Na de bijzonder mooie passage op de grote zandduin in Genk besloten we richting terril te trekken en in het stukje bos net daarvoor had iemand zich de moeite gedaan om een vers stukje singletrack aan te leggen met de nodige lussen, klimmetjes en haakse bochten. Technisch maar plezant. Uiteindelijk kwamen we aan de terril en konden we de steile klim aanvatten. Danny, Maarten en Bart speelden met de pedalen maar ook alle anderen geraakten nog vrij makkelijk boven.
Tijd voor een foto en snel weer de fiets op want daarboven was het echt wel koud. De afdaling van de terril kan je op verschillende manieren aanvatten: langs het geklinkerd paadje of rechttoe rechtaan. Voor diegenen die zich daar niets bij kunnen voorstellen: denk aan een glijbaan van 300 m met percentages van om en bij de 20%. Dankzij de schijfremmen van tegenwoordig is dat een haalbare kaart als je jezelf in afdalingsmodus zet: verstand op nul en bollen maar.
Maarten gooide er nog een lusje op en af bovenop en in die laatste afdaling maakte Johan een uitschuivertje maar zonder erg. De teller stond na de terril op dik 450 hoogtemeters op een afstand van 38 km. Dat is in vergelijkiing met de tot nog toe gereden TT’s het grootst aantal hoogtemeters per kilometer.
Via de Collegelaan en de Weg naar As doken we het stukje bos achter de Bret in om dan via de brug de Europalaan over te steken. Daarna volgde het fameuze beplankte fiets-wandelpad, waarbij wij kozen om op de richel rechts te rijden. Daar is het voornamelijk oppassen voor boomwortels op het pad.
Na nog een paar stroken onverhard over het grondgebied Zutendaal bereiken we onze après-halte: Café Tourist. Na wat aarzeling over het feit of we hier al dan niet binnenmogen in de toch wel modderige staat waarin we ons bevinden, stelt de waard ons gerust.
De Terdolen van het vat smaakt voortreffelijk, zelfs Johan Thijsen moet toegeven dat blond ook wel lekker is… Na veel gezever en een tweede Terdolen is het tijd om terug de kou in te duiken en in Munsterbilzen scheiden onze wegen zich.
Tijd voor poetswerk en een flinke douche en dan uitkijken naar de volgende!
GS Belisium 