Via deze link kunnen jullie de rit van zaterdag naar Malsemaine bekijken en ev. downloaden!

Zaterdag 27 april, Malsemaine

Zondagrit van Bilzen naar Lindeman. Nu hoor ik u denken: waar ligt Lindeman? Wij vroegen ons hetzelfde af en we vertrokken richting Bokrijk, Zonhoven, Beringen en in de buurt van Koersel vonden we Lindeman, een verzameling van een 20-tal huizen, een moskee, een voetbalplein en voor enkele fietsvrienden was het bekend mountainbike-terrein. We hebben bijna iedere Limburgse mijnterril gepasseerd.

39km op de teller en daarna richting Houthalen, Genk en in de bossen van Zutendaal bleek dat we een colonne sportwagens achter ons hadden. In de buurt van het kanaal konden ze ons passeren en kregen we het mooiste geluid van de dag te horen, nl. het geluid van de motoren van een stuk of 15 “muscle cars”. De 2 kopmannen kregen plots de tegenwind van 2 beaufort pal op de neus en beslisten dan ook om, met 78km op de teller, de groep in relatieve rust naar de Casteleyn te begeleiden waar Francine had beslist om ons, zoals steeds, warm te ontvangen met een glimlach en lekkere taart.

Oh ja, het 5€-verhaal. De achterband van de Orbea-Orca van JP Oben besliste dat hij hard genoeg gewerkt had en bij het passeren van een stukje ijzer besliste hij om de geest te geven en met een mooie ontploffing tot zijn einde te komen. Als je met een gat in je buitenband zit, kan je een nieuwe band leggen maar omdat deze ontbrak, namen we een oude wetmatigheid in gedachten en staken we 5 € tussen binnen- en buitenband (zie foto) en dat lukte perfect. De vraag is of de 5€ de 4 ritten van de 1.000 km zal overleven.  Weddenschappen met een inzet van 5€ zijn steeds mogelijk bij Jean-Pierre.

Voor sommige leden is afzien op zaterdag en zondag slechts de aanleiding tot nog meer afzien tijdens de week. Zo zien sommigen het als doel om tot meerdere eer en glorie van het blauw-groen-zwarte legioen op zoveel mogelijk plaatsen present te zijn waar ze ook de profs aan het werk kunnen zien… de verplaatsing met de fiets nemen ze er graag bij.

Afgelopen woensdag was het weer tijd voor de Waalse Pijl, een goede gelegenheid om met een klein omwegje (langs Banneux) naar Hoei te fietsen om zich aldaar aan de profs te vergapen. Een tripje van 175 km was het gevolg.

Dat dat tripje niet per sé met de fiets dient afgelegd te worden, bewijst onderstaande foto. Geen idee hoe de brave mens het doet maar he boldly goes where no other wheeler tourist goes… en grabbelt dan de ietwat verbouwereerde winnaar Dani Moreno vast voor een foto (naar het schijnt moest hij zelfs een interview regelen voor Radio 1 met sportbestuurder Valerio Piva). Straffe kerel…

Er zijn zo van die dagen waarop de wind in eerste instantie de hele tijd uit de verkeerde richting lijkt te waaien. De eerste zuidwestenwind in weken was deze voormiddag onze gezel op weg naar Rooswijk-Krenwick, ook wel gekend als Rosoux-Crenwick, een onooglijk gehuchtje dat tegen de E40 ergens ter hoogte van Berloz geplakt ligt.

Ons kalendercomite had dit in al haar wijsheid als waardige bestemming aangeduid en dan kan een gewone sterveling zich daar alleen maar nederig bij neerleggen. Onze vaste kern tekende present mits enkele afwezigen: zo bvb. de genaamde B. Gregoor wiens talent zelfs zodanig veel geroemd wordt dat hij bij bescheiden profploegen zoals Team Saxo-Bank mag opdraven om verkenningen te doen van klassiekers.

Enfin, na het keerpunt in Rosoux bleek de wind plots wel goed te zitten en kon er eindelijk in positieve zin aan het gemiddelde gesleuteld worden. Enkel een paar platte tubes en een halfgebroken ketting konden nog roet in het eten gooien.

Uiteindelijk bereikten we met z’n allen ons lokaal en na een kleine versnapering aldaar trok ik met Steven Thijs nog naar Hove Malpertuus om er aldaar met Jempi Oben, Alain Ketelslegers en Johan Boelen nog enkele profs te spotten.

Het duurde dan ook niet lang of Jempi stond pal naast Peter Met De Losse Handjes Sagan.

Onder het motto, we zijn nu toch goed bezig, besloten Steven, Jempi en ikzelf daarna ook nog naar het Eurotel te trekken waar Saxo en Leopard hun intrek hadden genomen.
Na terloops te hebben gemeld aan een verzorger dat wij een trui van Ben Hermans hadden geveild voor het goede doel, bleek de man in kwestie even later gewoon op te dagen om ons te begroeten. Ben nam rustig de tijd om met ons te praten en had zelfs nog tijd voor een foto.

Geweldig sympathiek, we namen afscheid en wensten Ben alvast veel geluk voor het komende Ardense drieluik.

In de vlucht spotte ik nog Quickstep aan de overzijde in een ander hotel en dankzij Jempi scoorden we daar ook nog een paar bidonnekes.

Tijd dus om naar huis te vlammen, hetgeen nog een zware opdracht was want helaas voor ons stond de wind wederom verkeerd. Elk van ons deed zijn deel van het werk en zo bereikten we algauw Munsterbilzen waar het tijd was om afscheid te nemen.

Een gelukkig man bereikte Schoonbeek met een propere 130 km op de teller. A domani, amici!

Een verlengd weekend kan je in het gezelschap van je vrouw of vriendin doen of je kan ervoor kiezen om 3 dagen op de koersfiets te kruipen. Met 22 dappere fietsers staan we op zaterdag op de markt te Bilzen om richting Tongeren te fietsen waar we ons gaan inschrijven voor de Tongria Classic van WTC de Toeplitsen uit Tongeren. Kort na het vertrek beslissen we om in Henis op het parcours te rijden en ons richting Kanne te begeven waar we ons op het parcours begeven. Stevig doorrijden is de boodschap want voor de eerste keer rijden we +100km en dat moet zo snel mogelijk achter de rug zijn. Ieder om beurten op kop van de groep rijden maar doseren is een woord dat me vandaag niet kan bekoren. De helft van de groep kiest voor de 75 km, de rest voor de 115km. Gezien het koude weer draagt iedereen goed beschermende kledij maar die koude doet het energieverbruik sterk stijgen waardoor de krachten langzaam maar zeker verdwijnen. Ik doe nog even teken aan Karel om de koppositie over te nemen (nvdr. de hulp komt van verderop in het peloton) en daarna begint het lichtje langzaam uit te gaan. We rijden in groep verder en de tweede, derde en vierde adem worden snel uitgeblazen. In Zammelen gaat het bergop, als je niet in vorm bent, of vals plat voor een deel van de groep. Sterven op de fiets doe je niet in stijl maar met een grimas op je gezicht. Het is hard op de tanden bijten en we geraken aan de 2de bevoorrading waar er enkel nog een suikerwafel, banaan en water te verkrijgen zijn. Op basis van dat beetje voedsel is het moeilijk om Bilzen te bereiken, het is hard labeur, maar als groep lukt het om de 140km af te haspelen.

Op Paasdag gaat deel 2 van het trio richting Vlijtingen waar we richting de Cauberg fietsen om eieren en de paashaas te gaan zoeken. We vertrekken met 11 fietsers. Veel zuur in de benen, pijn in de knoken en nog steeds 37 koerstruien aan om een beetje warmte te voelen. Enkele 1.000km-fietsers zijn al stevig in vorm, andere hebben nog een lange weg af te leggen door het land van verzuring, gewichtsverlies en vormopbouw. We kiezen voor de rit van 60km zodat iedereen thuis enkele extra goede punten kan scoren. We rijden een stukje door Nederlands Limburg, Bemelenberg (nvdr we hebben een sterk vermoeden dat de voorzitter het heeft over Mesch berg) over en via Eben-emael, Riemst bereiken we, na 73km, probleemloos Bilzen waar we van François en Francine lekkere paaseieren aangeboden krijgen in de Casteleyn.

Na Tongeren en Vlijtingen gaan we op Paasmaandag het trio afwerken door naar PLOKROOI te fietsen. De kalender-commissie heeft schitterend werk geleverd, want een tiental keren hoorde ik in de groep de volgende vraag komen; WTF ligt Plokrooi? Het schijnt een dorpje te zijn dat we via een vlak parcours kunnen bereiken. Het moet een heerlijk gevoel zijn om de spieren los te rijden op een verzetje van 34-21, maar ik heb een vaag voorgevoel dat we de 52/53-15 gaan opleggen.

Steven Thijs