Afgelopen maandag 24 december, na een verregend weekend waarin we eigenlijk al de TT in Houthalen hadden moeten rijden besloot team Gelo zijn geluk te wagen en te starten -met droog weer, het weze gezegd- in Houthalen. Danny Schroyen, Pierre Parthoens, Johan Thijsen en Steve Souverijns waren present.

Omstreeks 8u30 begonnen we eraan met om te beginnen een zandduinenstrook waarin we na slechts 4 km al meer dan 100 hoogtemeters op de teller hadden staan. Technisch maar plezant al had ik moeite om ook nog maar een begin van ritme te vinden op de fiets na 14 dagen zonder. Ons geluk was echter van korte duur want de volgende stroken waren nat, niet dat er hier en daar een plasje lag maar de TT was grotendeels een aaneenschakeling van plassen met hier en daar een stukje verzopen bosgrond tussen.

Dat het materiaal het hier weeral zwaar te verduren kreeg, behoeft geen betoog. Zelf was ik veelal aangewezen op het zoeken naar een tempo waarbij de motor niet continu in het rood ging, daar hadden de metgezellen echter nagenoeg geen last van. Offday? Geen idee, ik was begin vorige week ziek, misschien dat dat de oorzaak was.

Het was dus doorbijten tot aan de bevoorrading waar ik ook zo wijs was om de voorband een stuk zachter te zetten, het resultaat was een stuk meer grip in de bochten in het tweede deel en zelfs iets dat van ver op een tempo begon te lijken… Op goed 9km voor het einde op een singletrack zit ik in het wiel van Johan die een bijzonder goede dag heeft maar voor zijn doen erg langzaam vooruit gaat op deze strook. Even later stopt hij dan ook en staan we allebei te kijken naar een achterwiel dat volledig vast lijkt te zitten. Lagers? As? Wie zal het zeggen, ook voor fietsenmaker Johan is het een raadsel, net als we naar de grote weg willen rijden lijkt het wiel weer even mee te willen maar nog geen 300m verder waar Pierre en Danny staan te wachten is het weer van dat.

Johan en ik besluiten dan maar de laatste 8km bos over te slaan en via de grote weg naar Hechtel terug te rijden. Ik probeer Johan zo goed mogelijk wat te duwen waar het kan en net als we denken dat we bijna terug bij de start zijn, blijkt dat we eigenlijk een stuk in de verkeerde richting gereden zijn, we zien immers de pijlen van het parcours en Johan herkent een strook waar we deze morgen over gereden zijn. Als we dan toch eindelijk de goede weg vinden, blijkt dat we bij aankomst evenveel kilometer hebben als Danny en Pierre.

Aan de afspuit weten Danny en Pierre ons te vertellen dat die laatste lus zo mogelijk de zwaarste was van het hele parcours. Ik ben er niet kwaad om dat ik dat stuk gemist heb en ben allang blij dat mijn remblokken niet weeral volledig weggeremd zijn. Na wat poetswerk drinken we er nog ene in de kantine en zit ook deze TT er op.

Hopelijk wordt het nu snel droog, modder en regen hebben we ondertussen al wel gezien. Tot de volgende!