Zondag 10 december. Sinterklaas heeft zijn biezen gepakt en het Kerstgevoel maakt zich meester van groot en klein… en bij Kerst hoort natuurlijk sneeuw.

Grote vreugde dus als ik om 7u door het raam kijk en zie dat er een mooie witte laag over de weg gespreid ligt, anderzijds ook al een beetje spanning want van vorig jaar weet ik dat zo’n sneeuwtapijtje best wel tricky kan zijn.

Rond iets na acht duikt Bart Gregoor op uit de duisternis en samen  vertekken we naar Zutendaal. Op de rotonde in Munster kruisen we de sporen van 2 andere mountainbikers (ter plaatse zal blijken dat het de sporen waren van Pierre en Danny).

Met een gemiddelde van 23 km/u komen we aan op de Blookberg, Pierre en Danny hebben net ingeschreven en in de cafetaria zitten ook Dirk met zijn petekind en Johan Thijsen op ons te wachten.

Tijd voor actie en even later duiken we het veld in, Johan maakt in de eerste meters al een slipper die direct twijfel in het hoofd zaait. Bij Dirk is het ook van dat op een aangereden ijsplek. Bart is er als de weerwind vandoorgegaan, hij moet bijtijds weer thuis zijn en krijgt een vrijgeleide. Met Danny, Pierre (eerste TT van het seizoen) en Johan in mijn spoor gaan we behoedzaam door de bochten. Sneeuw en ijs laden aan op de tandwielen waardoor Johan en ook Pierre regelmatig moeite hebben met schakelen. Zelf heb ik voor het vertrek nog een laagje olie op de ketting gespoten en dat blijkt in deze omstandigheden een gouden zet te zijn.

Niet veel verder gaat Danny ervandoor met Pierre in zijn spoor en zoals zo vaak al op vorige TT’s heb ik met Johan de perfecte metgezel. Het parcours is vettig en de bochten zijn verraderlijk, concentreren is dus de boodschap. Ondanks een lager aantal hoogtemeters heb je in deze omstandigheden nooit het idee dat het lekker loopt.

Bij de eerste bevoorrading treffen we Bart aan in het gezelschap van Pierre en Danny en Bart meldt dat hij niet bepaald de beste benen heeft, een gevolg van een weekje ziekte en antibiotica, hij zet dan ook snel alleen door. Wij drinken een soepje en maken van de gelegenheid gebruik om onze tenen een beetje te laten opwarmen.

Even later duiken we terug het bos in voor de laatste 25 kilometer. In een afdaling vliegen we rechtdoor en even later zijn er geen pijlen meer te zien, er staat een groepje mountainbikers en ook Danny en Pierre komen even later teruggereden. We besluiten de helling terug op te rijden en inderdaad, halverwege de afdaling hebben we een pijl gemist.

Niet veel later zitten we op de grote weg tussen Munsterbilzen en Zutendaal en komen we op bekend terrein (hier waren we vorige week al eens geweest). Achter de grindplas ligt een mooi stukje speeltuin voor bikers maar door de natte condities en de opeenvolging van hellingen is het bij tijd en wijle harken om overal op over en door te geraken. Het zijn echter de laatste loodjes want nog geen 4 km verder zit het er op en kunnen we de benen eindelijk wat rust gunnen.

Eén donkere Leffe en een Tongerlo bruin later zijn de kou en de vermoeidheid alweer verdwenen. We kunnen nu alleen maar hopen dat we ook eens een droge TT voorgeschoteld krijgen want op de parking blijkt dat mijn achterrem alweer compleet de geest heeft gegeven. Op naar de volgende!