Bij gebrek aan een TT in de buurt was het de beurt aan één van onze locale tripjes. Local boy Bart -zo wist ik van vorig jaar- kent in Genk nagenoeg elk bospaadje tussen Sledderlo en Winterslag. Afspraak dus om 8u30 aan de rotonde in Munsterbilzen.

Een mooi groepje diende zich aan: Steven, Danny, Evrard, Johan, Bart, Maarten en ikzelf. De fun kon dus beginnen. Na nog geen 2 km doken we het bos in, singletracks, hellingen, afdalingen…al bij al was het minder vochtig en vettig dan gedacht.

Af en toe werden de afstanden tussen de rijders te groot en dook de ene of de andere al eens een verkeerd paadje op dat dan na wat draaien en keren uiteindelijk toch in omgekeerde richting genomen werd.

Bijzonder leuk was de eerste technische passage met wat kunst- en vliegwerk maar uiteindelijk kwam iedereen er zonder kleerscheuren door. Hier en daar rijden we door een fikse bui met stofhagel maar in het bos valt dat allemaal best mee. Opvallend waren de vele omgevallen bomen die over de paden lagen en alsof dat nog niet genoeg was voegde Maarten hieraan nog een exemplaar toe, toen hij zich bij een volgende stop aan een jong boompje wilde vasthouden. Bosbeheer als het ware.

Na de bijzonder mooie passage op de grote zandduin in Genk besloten we richting terril te trekken en in het stukje bos net daarvoor had iemand zich de moeite gedaan om een vers stukje singletrack aan te leggen met de nodige lussen, klimmetjes en haakse bochten. Technisch maar plezant. Uiteindelijk kwamen we aan de terril en konden we de steile klim aanvatten. Danny, Maarten en Bart speelden met de pedalen maar ook alle anderen geraakten nog vrij makkelijk boven.

Tijd voor een foto en snel weer de fiets op want daarboven was het echt wel koud. De afdaling van de terril kan je op verschillende manieren aanvatten: langs het geklinkerd paadje of rechttoe rechtaan. Voor diegenen die zich daar niets bij kunnen voorstellen: denk aan een glijbaan van 300 m met percentages van om en bij de 20%. Dankzij de schijfremmen van tegenwoordig is dat een haalbare kaart als je jezelf in afdalingsmodus zet: verstand op nul en bollen maar.

Maarten gooide er nog een lusje op en af bovenop en in die laatste afdaling maakte Johan een uitschuivertje maar zonder erg. De teller stond na de terril op dik 450 hoogtemeters op een afstand van 38 km. Dat is in vergelijkiing met de tot nog toe gereden TT’s het grootst aantal hoogtemeters per kilometer.

Via de Collegelaan en de Weg naar As doken we het stukje bos achter de Bret in om dan via de brug de Europalaan over te steken. Daarna volgde het fameuze beplankte fiets-wandelpad, waarbij wij kozen om op de richel rechts te rijden. Daar is het voornamelijk oppassen voor boomwortels op het pad.

Na nog een paar stroken onverhard over het grondgebied Zutendaal bereiken we onze après-halte: Café Tourist. Na wat aarzeling over het feit of we hier al dan niet binnenmogen in de toch wel modderige staat waarin we ons bevinden, stelt de waard ons gerust.

De Terdolen van het vat smaakt voortreffelijk, zelfs Johan Thijsen moet toegeven dat blond ook wel lekker is… Na veel gezever en een tweede Terdolen is het tijd om terug de kou in te duiken en in Munsterbilzen scheiden onze wegen zich.

Tijd voor poetswerk en een flinke douche en dan uitkijken naar de volgende!