Zaterdag 23 augustus, verzamelen geblazen om 7u aan de Casteleyn met een groepje dat kleiner uitviel dan verwacht. 7 man sterk. Een Kellens duo, een Boelen duo (wat een trio had kunnen zijn had Werner geen wachtdienst), president Steven Thijs, racebeest Danny Schroyen en ondergetekende. Is dit dan toch de A-ploeg, vroeg ik me af?

Op naar Sint Truiden dus voor deze semi-classico, met keuze voor de afstand 75km. Heen-terug brengt dat de teller dan toch op een lekkere 140km. Omdat de schoonmaakster van dienst in de Casteleyn het te vroeg vond voor 7 koffies, overtuigden we Johan om bij hem thuis even halt te houden voor een vers gezet kopje zwart goud. Zo gezegd, zo gedaan. Gert-Jan, in volle studie anatomie en met een lichte stress omtrent het niet functioneren van zijn printer, leek onze aanwezigheid op het tuinterras niet echt als storend te catalogeren. In het omgekeerde geval kon hij dat alleszins goed verbergen. Na een half uurtje Truiens terras staken we door naar Hotelschool Terbiest voor de echte start. Omdat we niet wilden ingehaald worden door de vertrekkers van 8u besloten we er een behoorlijk tempootje op na te houden. Natuurlijk nog altijd te gewoontjes voor Danny zodat hij besloot het parcours van de 95km te rijden. En pardoes was hij weg. Steven, gehinderd door een kapotte klikpedaal, bleef willens nillens bij ons. Toen waren we nog met 6. Kopwerk werd gedaan door Steven en Niels. Kellens Jr is na een goed half jaartje in de club al erg goed ingeburgerd en toont regelmatig dat hij over een goed stel benen bezit. Hij is bovendien nu al mondiger dan zijn pa en spreekt de voorzitter al regelmatig tegen. Heb ik 5 jaar over moeten doen …

We rijden via Berloz naar verste punt Jehay en keren via Lantremange terug naar Sint Truiden en klokken af op 75km (reëel hadden we dan al 100km+ achter ons). Het traditioneel eindmeet terrasje lacht ons dan toe en we laten ons door Johan overhalen om een spaghetti’ke te eten voor het goede doel. Charmant negotiëren we een grote portie Bolognese (de Carbonara was nog niet klaar) met royaal veel kaas en dito brood. Pasta is voor coureurs wat water is voor de brandweer, dus even komen de grappige Jos Roofthooft mopkes van tijdens de 3daagse weer terug (“slang bijgeven… ge geraakt niet aan ’t vuur”). Alweer lachen, gieren brullen. Werner en Cindy kwamen nog even goeiendag zeggen in Sint Truiden, waarbij wij ze warm maakten voor de spaghetti. Dan terug naar Bilzen want de klok stond niet stil. Gesterkt door de extra koolhydraten legden we er terug de pees op en klokten we in Bilzen af na ca 140km en een gemiddelde van 29km/u. Goed voor ons B-ploegske, mijn gedacht.

We misten de talrijke vertrekkers van 8u op een haar in ons stamcafé, eenzaam dronken we dan nog maar eentje …. Het spreekwoordelijke natje en droogje deed zichzelf dan nog eens alle eer aan, want net toen we vertrokken op het terras brak er een heus onweer los. Kletsnat thuisgekomen, maar klaar voor volgende week.

Alain “kindzjet” Ketelslegers

Alain Ketelslegers