Zo. Dat zit er weer op. We hebben allemaal opnieuw een fietsjaar overleefd. Elk met zijn (straffe) verhalen natuurlijk. En dat mag ook. Het zijn die verhalen die het zo mooi maken bij de donkere of blonde van het vat. En zo ook weer vandaag..

Met acht tekenden we present dezemorgen aan de Casteleyn. De dag begon al goed voor ondergetekende door pas om 8u40 te vertrekken in Kortessem. Gelukkig kon Xavier het ongeduldige peloton in bedwang houden en was ik al een stevige cartouche kwijt. Xavier nam het eerste deel voor zijn rekening en even buiten het centrum kon het modderfestival beginnen. We passeerden een eerste grote plas en achter mij was het al meteen jolijt. Mr. Johan Boelen had zich schromelijk van datum vergist en placeerde zijn nieuwjaarsduik één dag te vroeg! De toon was gezet.

Het parcours ging richting Zutendaal en Evrard en ik namen de route over. Na heel wat geklauter op en af (en een tussenkomst van Rijdend Fietsatelier Johan) zat de fun er goed in. Zo goed zelfs dat ik mij ook eens wilde wagen aan een wheelie, in 2013 bijzonder gedreven gepromoot tijdens de Tour door Sagan en in Diegem nog door Meeusen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Na wat schuchtere pogingen en af en toe eens een meterke op het achterwiel besloot ik er vol voor te gaan. Op zowat het veiligste stukse bos trok ik eens goed aan het stuur en hoppa. Ne wheelie! Ik voelde me koning te rijk en wilde dit gloriemoment nog even laten duren en trapte nog wat bij.

En dat had ik niet moeten doen. Voor ik het wist zag ik mijn voeten én de fiets met op de achtergrond de blauwe lucht. Oei. Hier klopte iets niet. Meteen gevolgd door een rake slag vlak op de rug. Pijnlijk. Ik speel al dik 15 jaar geen voetbal meer dus wist niet meer goed hoe ik moest blijven liggen en overdrijven. Opstaan dus maar en terug die fiets op. Schots en scheef reden we verder.

Het parcours bolde rustig verder richting de plas en het Genkse grondgebied. Na nog enkele mooie singletracks was het tijd om de café op te zoeken en het jaar uit te zwaaien met het gepaste gerstenat. En zo geschiedde.

Heren, het was een aparte en plezante eindejaarsrit. 2013 zit erop, op naar 2014 en goei benen!