Gisteren stond de eerste MTB-tocht in clubverband van het nieuwe winterseizoen op het programma. En het werd een stoemptochtje. Waar we vorig jaar met geweld over het parcours denderden, was het nu baggeren in de modder en werd het zelfs af en toe technisch door de griploze ondergrond.
We vertrokken aan de voetbalkantine met 6 man: Danny, Alain, Johan T, Steve, Bart (uw verslaggever) en top 10 rijder op het BK Mountainbike Maarten Wauters. Ook Jurgen was er samen met zoon Wout. Nota aan de start, Steve stond overgelukkig te blinken met zijn nieuwe bosbolide, de Grand Canyon CF, een juweeltje! Na de eerste strook realiseerde ik me dat de banden nog op baanspanning stonden, niet ideaal met de zompige toestanden in het veld/bos. Minuutje verloren, dus de achtervolging kon met Danny ingezet worden. Goed om wat warm te krijgen. Na een 8km op de splitsing in Schalkhoven moest Alain genoodzaakt met pijn in de rug afhaken voor de grote toer. Er ontstond een breuk in ons klein peloton waarbij Danny, Maarten en ik ervanonder gingen. In sneltempo ging het tot aan de bevoorrading waar Dirk Smits uit het niets opdook. Hij had de start net gemist, en reed dus een stevige achtervolging!
Na de heerlijke soep op de bevoorrading vertrok het 6-koppig gezelschap voor het tweede deel. In Rijkhoven was het even zoeken dankzij een niet te vinden pijl, maar onze parcourskennis loste dit feilloos op. In het hinterland van Alden Biesen ontstond er opnieuw een breuk. Danny, Maarten en ik reden een stevig tempo naar Apostelhuis en zo tot de Letenberg. Hier verloren Danny en ik het wiel van Maarten. Hij werd kleiner en kleiner.. Even daarna bereikten we de Motmolenweg, dit was herschapen in een immense modderstrook, meer iets voor een partij moddercatch. Na deze strook reed Danny lek en na een moeizame binnenbandvervanging (zonder bommeke) konden we terug op pad voor de laatste paar kilometer. Net toen we vertrokken kwamen ook Steve en Johan terug uit de achtergrond (Dirk kwam toe tijdens de bandwissel). En ook Steve deelde in het 2de deel van het parcours in materiaalpech en kreeg de ketting niet meer op de grote plateau (een weliswaar valabel excuus voor de latere sprint).
De après was dik in orde. Het sein voor Alain om fris gedoucht terug de ploeg te versterken. Na een 3-tal Tongerlo’s zat de eerste MTB-tocht erop. Op naar As!
GS Belisium 
Eerste TT van het seizoen gedaan met zoon …
Ondanks de lage snelheid heb ik me toch wel geamuseerd. Het parcours was nu wel niet ideaal om als 10-jarige door te ploeteren, hetgeen hij duidelijk liet merken door het nodige gezucht en gehijg. Hij heeft met momenten gecrosst dat het “snot” hem uit de neus kwam maar door de verkoudheid was dit natuurlijk niet zo moeilijk. Om een idee te geven wat zoal belangrijk is voor zulke gasten: de ontgoocheling was groot toen bleek dat de bevoorrading niet meer aan de oude tramweg was in Hoeselt. Het gevloek van zo een jongen knaap bestaat uit een vrij uitgebreidde woordenschat :-). Natuurlijk, in Alt-Hoeselt aangekomen bij de bevoorrading een kreet alsof de wedstrijd gewonnen was. De trofee bestond hier uit een bekertje soep, een frangipane en weet ik wat nog allemaal. De weg missen is ons niet overkomen – misschien een hint dat de anderen best wat langzamer zouden moeten rijden zodat ze de pijltjes zien hangen :-)). Mijn grootste verwondering was toch wel de stuurmanskunst van zoonlief, nergens een slipper of een valpartij (en dit zonder klikpedalen).
Na 25 km. terug aan de auto, voldaan en klaar voor een volgende tocht, hopelijk met iets minder modder aan de fiets. Tot dan en dan drinken we een Tongerlo mee (ik dan toch).